Ουδείς προφήτης στον τόπο του...

Η δεκαετία του '80 είναι ίσως ό,τι πιο λαμπρό έχει να επιδείξει ο ποδοσφαιρικός ΗΡΑΚΛΗΣ. Μια δεκαετία που η "ανωτέρα σχολή ποδοσφαίρου", όπως έγραφε και ένα παλιό πανί μας, δίδασκε ποδόσφαιρο σε όλη την ελλάδα και από άποψη θεάματος δύσκολα θα τον ξεπεράσει οποιαδήποτα ομάδα στο μέλλον. Δεν κερδίσαμε κανένα τίτλο στην ελλάδα, δεν πήραμε καμμιά μεγάλη χαρά. Δεν κάναμε ευρωπαϊκή πορεία, ακόμα και όταν βγήκαμε τρίτοι στο πρωτάθλημα, εκείνη τη χρονιά "συμπτωματικά" ο τρίτος δεν έβγαινε στο ουεφα.

Έτσι δώσαμε δικαίωμα σε κάθε τυχαίο, σε κάθε κομπλεξικο, σε κάθε παραχαράκτη της ιστορίας, εν έτη 2014 να αμφισβητεί αυτή τη κυριαρχία του ΗΡΑΚΛΗ στην ποδοσφαιρική ελλάδα στη δεκαετία του 80.

Οι λόγοι που η ομαδάρα μας αυτή δεν πήρε τίτλους είναι δύο. Από τη μια, όπως και σήμερα, είμασταν εκτός κατεστημένου. Τιμωρίες παικτών, στημένοι διαιτητές, μόνιμη ανοχή του σκληρού παιχνιδιού απέναντι σε παίκτες όπως ο Χατζηπαναγής, εξαγορά δικών μας παικτών και μια πολιτική εξουσία η οποία δεν μας συμπεριελάμβανε στη λίστα των συλλόγων που έπρεπε να ανταμειφθούν για να συνεχίσει να βρίσκεται στη κυβέρνηση. Από την άλλη η διοίκηση μας από το 83 και μετά, δηλαδή η διοίκηση περούκα, κατάφερε μια παγκόσμια δύναμη και κυριολεκτούμε σε αυτό που γράφουμε και θα το αποδείξουμε παρακάτω, να τη μετατρέψει σε ένα φτωχό συγγενή του ελληνικού ποδοσφαίρου. Συνεχές ξενέρωμα του κόσμου, πουλημένοι αγώνες, μετατροπή του ΗΡΑΚΛΗ σε βιοτεχνία παικτών είναι μόνο μερικά από τα διοικητικά εγκλήματα εκείνης της δεκαετίας...

Μιλήσαμε λοιπον για τον ΗΡΑΚΛΗ αναφέροντας τον ως παγκόσμια δύναμη. Δεν είμαστε τυφλωμένοι από τον οπαδισμό μας, ούτε προσπαθούμε να κάνουμε φθηνή προπαγάνδα. Λέμε την αλήθεια η οποία αναγνωρίστηκε μόνο στο εξωτερικό. 

 

 

Το άρθρο αυτό από μόνο του δεν λέει τίποτα. Ας δούμε όμως ποιές άλλες ομάδες επιλέχθηκαν για εκείνο το τουρνουά που διοργάνωσε η ποδοσφαιρική ομοσπονδία της Αυστραλίας τον Ιούνιο του 1984.

Στο παγκόσμιας εμβέλειας τουρνουά αυτό πήραν μέρος εκείνη τη χρονιά εκτός από τον ΗΡΑΚΛΗ, η MANCHESTER UNITED, η JUVENTUS, οι RANGERS και η NOTTINGHAM FOREST!!!

Αυτό λοιπόν που δεν αναγνωρίστηκε ποτέ από τις ποδοσφαιρικές αρχές της ελλάδας, ούτε μετουσιώθηκε σε τίτλους από την ομάδα μας, ήταν κάτι κοινά παραδεκτό σε ολόκληρο τον κόσμο. Ο ΗΡΑΚΛΗΣ ήταν η καλύτερη ομάδα στην ελλάδα εκείνη τη χρονιά... και όχι μόνο θα προσθέταμε εμείς.

Παρακάτω παραθέτουμε και ένα βίντεο από τον νικηφόρο αγώνα του ΗΡΑΚΛΗ εναντίων της εθνικής αυστραλίας με 3-1... (δεν ευθυνόμαστε για τη μουσική του βίντεο).

 

Δύο πράγματα θέλει να δείξει αυτή η ιστορική αναφορά:

1ον H καταξίωση στο ελληνικό πρωτάθλημα, το πλέον βρώμικο του πλανήτη, δεν αντανακλάται στους τίτλους μιας ομάδας (ποιός άλλωστε δεν το ήξερε αυτό).

2ον Ας αναλογιστούν όλοι οι νοσταλγοί του περούκα και των τακτικών του, τι ομάδα παρέλαβε και πού την κατάντησε στη δεκαετία του '90

Θέλει ο παοκ να κρυφτεί και η χαρά δεν τον αφήνει...

 Το A.C.A.P. δεν βγήκε τυχαία...

ΟΧΙ ΡΕ ΔΕ ΓΟΥΣΤΑΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΣΑΣ!!!

Δε την γουστάρουμε την εθνική τελεία και παύλα. Οι λόγοι πάρα πολλοί, όσες και οι αδικίες εις βάρος του ΗΡΑΚΛΗ μας, στην  τεράστια ιστορία του. Οι λόγοι δεν είναι κοινωνικοί, πρίν προλάβει το μυαλό μας να φτάσει στην ανεργία, στους κουτσουρεμένους μισθούς και στις ανύπαρκτες συντάξεις που θυμήθηκαν πολλοί αυτές τις μέρες του μουντιάλ,  κολλάμε σε χιλιάδες "ποδοσφαιρικούς" λόγους που απαγορεύουν στον οποιονδήποτε οπαδό του ΗΡΑΚΛΗ να βάλει στη καρδιά του αυτό το κατασκεύασμα που ονομάζεται εθνική Ελλάδος.

Ο ΗΡΑΚΛΗΣ μας επλήγει όσο λίγες ομάδες από τους ιδιοκτήτες της εθνικής, δηλαδη την ε.π.ο.

Αυτοί ήταν που ιδιαίτερα στη δεκαετία του '90 χρησιμοποιούσαν την εθνική για να κλέψουν παίκτες απο τον ΗΡΑΚΛΗ. Ομάδες όπως ο ολυμπιακός ή η αεκ κατάφερναν να παίρνουν παίκτες από τον ΗΡΑΚΛΗ με δέλεαρ τη συμμετοχή στην εθνική ομάδα. Χαρακτηριστικά παραδείγματα ο Ανατολάκης και ο Χρήστος Κωστής. 

Τα ίδια και χειρότερα συμβαίνουν ακόμα και σήμερα στις εθνικές ομάδες στις μικρότερες ηλικίες όπου δεκάδες ταλέντα χάνονται καθώς αν θέλουν να συμμετάσχουν στα μορφώματα της επο θα πρέπει σίγουρα να εγκαταλείψουν τον ΗΡΑΚΛΗ.

Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η ιστορία του Βασίλη Χατζηπαναγή. Πραγματικά αναρωτιόμαστε αν υπάρχει έστω και ένας οπαδός του ΗΡΑΚΛΗ που πιστεύει οτι αν ο Βάσια αγωνιζόταν σε ομάδα του κέντρου δεν θα συμμετείχε στην εθνική. Όμως επειδή με τα "αν" δεν γράφεται ιστορία ας δούμε μερικά δημοσιεύματα εκείνης της εποχής...

Βέβαια υπήρχαν και άλλοι λόγοι πέραν από τους αθλητικούς που εμπόδιζαν τον Βάσια από το να αγωνιστεί στην εθνική Ελλάδος, όμως είμαστε σίγουροι οτι και αυτοί θα μπορούσαν να ξεπεραστούν αν αγωνίζονταν σε άλλη ομάδα...

¨Όμως δεν είναι μόνο αυτοί οι λόγοι που μας έκαναν να μισούμε αυτή την ομάδα. Το αφεντικό αυτής της ομάδος ήταν και είναι η ε.π.ο. Οταν ένας οπαδός του ΗΡΑΚΛΗ μιλάει για την επο τότε έχει κάθε δικαίωμα να βρίζει ασταμάτητα για πολλές ώρες. Οι υποβιβασμοί του 2011, δεν ξεχνιούνται και δεν πρέπει να ξεχαστούν. Γι' αυτό και οτιδήποτε δίνει χαρά μα πάνω απ' όλα κέρδη σε αυτούς εμείς θα το πολεμάμε. Πώς να ξεχάσουμε τις πορείες, τις μάχες, την αγωνία, τη θλίψη, την οργή, το αίσθημα της αδικίας που ανέβαινε μέχρι το λαιμό εμποδίζοντας μας από το να αναπνεύσουμε, την κοροϊδία, πώς να ξεχάσουμε αυτούς...

Η εθνική ομάδα είναι ο καθρέφτης του ελληνικού ποδοσφαίρου το οποίο μας πέταξε σαν τη τρίχα από το ζυμάρι επειδή δεν συμμετείχαμε στις βρωμιές τους. Η εθνική ομάδα ένας ακόμα τρόπος να κερδίζουν λεφτά εκτός από την επο, οι ομάδες τσιράκια του συστήματος (βλέπε ολυμπιακός και παοκ σε αυτό το μουντιάλ). Ακόμα και οι επαγγελματίες οπαδοί - καραγκιόζηδες που έχουν προσλάβει για να δίνουν μια ψευτοοπαδική νότα στο πανηγυράκι τους, πληρώνοντας τα εισητήρια και τις μετακινήσεις τους είναι παλιοί μας γνώριμοι...

Τέλος η εθνική ομάδα και τα τουρνουά στα οποία συμμετέχει είναι η επιτομή αυτού που ονομάζουμε "μοντέρνο ποδόσφαιρο". Γήπεδα θέατρα, παντελής έλλειψη συναισθημάτων και παντού ο πρώτος λόγος στα λεφτά. Εμείς ξέρουμε καλά τι έκανε το "μοντέρνο ποδόσφαιρο" στην ομάδα μας, το ζούμε καθημερινά, έχει αποτυπωθεί στο πετσί μας και γι αυτό θα το πολεμούμε με όλες μας τις δυνάμεις...

υγ: Ο πρώτος παίκτης που σκόραρε για λογαριασμό της εθνικής Ελλάδος ήταν παίκτης του ΗΡΑΚΛΗ. Ο Αλμπέρτος Ναχμίας (το παρατσούκλι του Καλούμπας), τη Κυριακή 7 Απριλίου 1929 ενάντια στη δεύτερη ομάδα της Ιταλίας σκόραρε στο 60ο λεπτό το παρθενικό γκόλ της εθνικής.

 Πολλά χρόνια αργότερα οι "ιδιοκτήτες" της εθνικής, έσβησαν την ίδια της την ιστορία μονοκοντυλιά. Όμως δεν μας νίκησαν... ο αγώνας συνεχίζεται!!!!

ΗΡΑΚΛΗΣ ΚΥΠΕΛΛΟΥΧΟΣ ΕΛΛΑΔΑΣ 1976

Πριν λίγες μέρες συμπληρώθηκαν 38 χρόνια από την κατάκτηση του κυπέλλου ελλάδας από την ομάδα μας. Η σημερινή κατάσταση στον ΗΡΑΚΛΗ δε θυμίζει σε τίποτε εκείνες τις μέρες της γιορτής και της χαράς. Με μοναδικό σκοπό να θυμήσουμε σε ΟΛΟΥΣ ποια είναι η θέση του ΗΡΑΚΛΗ φέρνουμε στην επιφάνεια φωτογραφίες, άρθρα και συνεντεύξεις από εκείνη την ημέρα (θυμίζουμε οτι έχουμε δημοσιεύσει το βιβλίο του Γιώργου Καράδαλη το οποίο περιγράφει εκείνες τις ημέρες λεπτό προς λεπτό και μπορείτε να το διαβάσετε εδώ)

Η πορεία πρός τον τελικό...

Ο αγώνας μέσα απο φωτογραφίες και ρεπορτάζ...

Ένα βίντεο του αγώνα...

 

Τα πανυγήρια μετά τη κατάκτηση του κυπέλλου...

Οι οπαδοί του ΗΡΑΚΛΗ σχεδόν εξάντλησαν τα εισητήρια που διακαιούνταν (θυμίζουμε οτι το 1976 δεν ήταν κάτι απλό να κατέβεις στην Αθήνα)...

Ταυτόχρονα στη θεσσαλονίκη στήνεται μια τεράστια γιορτή που κρατάει μέχρι την άλλη μέρα... 

Η ΠΟΛΗ ΤΟΥ ΗΡΑΚΛΗ ΓΙΟΡΤΑΖΕΙ...

Για το τέλος αφήνουμε ένα σχόλιο του προπονητή της ομάδας μας Λες Σάννον, γιατί μας αρέσουν οι συγκρίσεις που ξεβρακώνουν την προπαγάνδα και την μετατρέπουν σε γελοιότητα... οι τελευταίες τρείς σειρές του σχολίου του Σάννον αφιερωμένη στους ψεύτες...

Ουδείς αχαριστότερος του ευεργετηθέντος...

Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές ο ΓΣ ΗΡΑΚΛΗΣ απειλείται με λουκέτο από μια χούντα αδίστακτη και άγρια που δε σέβεται κανέναν και τίποτε. Η ακίνητη περιουσία του συλλόγου κινδυνεύει περισσότερο από ποτέ. Δεν είναι όμως η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό...

Το 1908, η θεσσαλονίκη είναι ακόμη μέρος της παρακμάζουσας Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Η ελληνική κοινότητα της πόλης αποφασίζει να διαθέσει ένα χώρο στον ΓΣ ΗΡΑΚΛΗΣ στο σημερινό "πάρκο του ντορέ". Εκεί οι άνθρωποι του ΗΡΑΚΛΗ δημιουργούν ένα σύγχρονο για τα δεδομένα της εποχής γυμναστήριο. Το δεύτερο που δημιουργήθηκε ποτέ στη πόλη. Το πρώτο είχε φτιαχτεί από τους ίδιους ανθρώπους υπό τη σκέπη του Ομίλου Φιλομούσων. Μάλιστα για τη δημιουργία του γυμναστηρίου εκδόθηκε εσωτερικό άτοκο δάνειο από τα μέλη του συλλόγου ύψους 112 τούρκικων λιρών.

Όταν ο ελληνικός στρατός μπήκε στη θεσσαλονίκη, όλα άλλαξαν. Αυτό που σεβάστηκαν οι τούρκοι, δεν το σεβάστηκαν οι έλληνες...

 Έτσι στις 15 Ιουνίου του 1913, ο διοικητής της θεσσαλονίκης, Ρακτιβάν, αποφασίζει να μην εγκρίνει τη δεκαετή παραχώρηση του χώρου, για τον οποίο ο ΗΡΑΚΛΗΣ είχε πάρει δάνειο από τα μέλη για να διαμορφώσει ένα σύγχρονο γυμναστήριο και τα είχε καταφέρει.

Κάπως έτσι ξεκινάει μια οδύσσεια που συνεχίζεται ακόμα και στις μέρες μας.

Πολλά μπορεί να άλλαξαν σε αυτό τοΜ τόπο, ένα όμως έμεινε αναλλοίωτο...

Η ΑΧΑΡΙΣΤΙΑ ΚΑΙ Ο ΦΟΒΟΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΠΑΛΕΥΟΥΝ ΓΙΑ ΙΔΑΝΙΚΑ, ΓΙΑ ΟΝΕΙΡΑ, ΓΙΑ ΙΔΕΕΣ!!!

ΚΑΛΗ ΚΑΙ ΓΡΗΓΟΡΗ ΑΝΑΡΡΩΣΗ ΓΙΩΡΓΟ ΚΑΡΑΪΣΚΟ...

Είμαστε βέβαιοι ό,τι όπως έβγαινε νικητής μέσα στο γήπεδο έτσι θα βγεί νικητής και από αυτή τη μάχη. Οι καρδιές μας δίπλα σου Γιώργο...

υγ: Υπάρχει άμεση ανάγκη για αίμα και πλάσμα. Σε όλα τα νοσοκομεία μπορείται να δώσετε αίμα λέγοντας οτι είναι για τον Γιώργο Καραϊσκο που νοσηλεύεται στο νοσοκομείο Άγιος Παύλος.

Μια ζωή κλάψα και ρουφιανιά...

Τον Νοέμβριο του 1932, ο ΗΡΑΚΛΗΣ αντιμετωπίζει για το κύπελλο ελλάδος τον παοκ εντός έδρας. Η ομάδα μας κερδίζει με 3-2 στα τελαυταία λεπτά του αγώνα. Το τρίτο γκόλ αμφισβητείται από τους αντιπάλους μας και ξεσπούν επεισόδια μεταξύ των παικτών, ενώ σε αυτά μπαίνουν και οπαδοί μας. Οι παίκτες του ΗΡΑΚΛΗ δε διστάζουν να επιτεθούν ακόμα και στις αστυνομικές δυνάμεις...

Την επόμενη μέρα ο παοκ καταθέτει ένσταση στην επο για το κύρος του αγώνα και τη κλάψα αναλαμβάνουν οι από τότε συνοδοιπόροι του, δημοσιογράφοι...

Η επο τελικά αποφασίζει την επανάληψη του αγώνα η οποία θα γίνει την αμέσως επόμενη Κυριακή...

Και εκεί φυσικά ο ΗΡΑΚΛΗΣ θα δώσει την απάντηση στους μόνιμα αδικημένους κλαψιάρηδες. Και η απάντηση δεν μπορεί να είναι τίποτε άλλο από μια ηχηρή σφαλιάρα και ένα θρίαμβο με 3-0...

Και χρόνια γράφει η ιστορία...

Ο λαός του ΗΡΑΚΛΗ με νούμερα... (1983-84)

Όταν ο λαός έχει όραμα,

όταν ο λαός δεν αισθάνεται οτι τον εξαπατούν,

όταν ο ΗΡΑΚΛΗΣ είναι ΗΡΑΚΛΗΣ,

τότε ο λαός στηρίζει, συμμετέχει, κόβει εισητήριο...

Τα εισητήρια δείχνουν τι γινόταν στη θεσσαλονίκη όταν η Κυριακή ήταν για τους οπαδούς μας...
Another perfect day with Iraklis... 

όπως έγραφε και ένα παλιό πανό!!!

ΕΝΑ ΣΠΑΝΙΟ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ ΤΟΥ 1927!!!

Στη συγκεκριμένη ανάρτηση έχουμε την τιμή να παρουσιάζουμε το βιβλίο του Νικόλαου Χριστοδούλου, αντιπροέδρου του Γ.Σ. ΗΡΑΚΛΗΣ το 1927, όταν και εκδόθηκε το παρών βιβλίο.

Στις σελίδες του, που έφερε στο φώς η Πανελλήνια Λέσχη Φίλων ΗΡΑΚΛΗ και μας παραχωρήθηκε από τον Γ.Σ. προς δημοσίευση, παρουσιάζεται εκτενώς η ιστορία του συλλόγου στα πρώτα του βήματα. Το συγκεκριμένο ντοκουμέντο πρόκειται για ένα θησαυρό γνώσεων, πληροφοριών αλλα και φωτογραφιών και αξίζει τον κόπο όλοι να το διαβάσουν και να μάθουν την ιστορία του πιο ένδοξου και μαχητικού συλλόγου της ελλάδας.

Θα ακολουθήσουν σε μελλοντικές αναρτήσεις εκτενείς αναφορές σε συγκεκριμένα ιστορικά ζητήματα που αναπτύσσονται μέσα στο βιβλίο στα οποία πρέπει να δωθεί ιδιαίτερη βαρύτητα...

Για να το διαβάσετε σε πλήρη οθόνη πατείστε διπλό κλίκ επάνω στο βιβλίο!
Καλή ανάγνωση!

 Όλοι αυτοί οι νεώτεροι βλαχοδήμαρχοι και ζορονομάρχες, αλλά και όσοι κομπλεξικοί αλλόθρησκοι ονειρεύονται "μια πόλη - μια ομάδα - ενα τζατζίκι και μια πατάτες", καλό είναι να διαβάσουν το συγκεκριμένο βιβλίο για τους ανθρώπους οι οποίοι έφτιαξαν αυτό το σύλλογο και να αντιπαραβάλλουν τα ονόματα τους με την ονομασία των δρόμων στους οποίος περπατάνε καθημερινά. Ίσως τότε να καταλάβουν τι είναι ο ΗΡΑΚΛΗΣ και τι η θεσσαλονίκη!!!

Μα πιο πολύ τον παοκ να...

Στη μητέρα των μαχών απαιτείται να δίνεται η μέγιστη προσπάθεια και το 101% των δυνάμεων παικτών και διοίκησης. Όταν αυτό δεν συμβαίνει, εδώ και δεκαετίες ο κόσμος αντιδρά. Όπως για παράδειγμα το 1985...